Eina stjórnarmynstrið sem er í augsýn.

 

 

Ekki er hægt annað en taka undir þessi orð Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra, eftir að hafa hlustað á umræður um stefnuræðu hennar á Alþingi í kvöld. Hún tíundaði rækilega þann vanda sem við stöndum frammi fyrir og nauðsyn þess að leysa Icesave-málið. Sú skuld virðist vera hjóm eitt miðað við aðrar skuldir sem greiða þarf vegna fjármálahrunsins.

Formaður Framsóknarflokksins hélt uppteknum hætti og skammaðist yfir aukinni skuldasöfnun sem yki vandann, án þess að benda á raunhæfar lausnir. Hann sem taldi sig vera búin að útvega okkur 2000 þúsund miljarða lán frá Norðmönnum. Eins og það  myndi ekki auka skuldabyrðina eins og önnur lán.

Formaður Sjálfstæðisflokksins boðaði tillögur um lausnir mála á þessu haustþingi, en nefndi aðeins aukna framleiðni í stað niðurskurðar og skattahækkana. Það er hægt að taka undir með Bjarna, að við þurfum að auka framleiðni og þar með auknar gjaldeyristekjur. Fljótlegasta leiðin til þess er að auka veiðiheimildir og leigja þær út, og minka atvinnuleysið um leið. Ég óttast að nafni minn sé ekki tilbúinn til að samþykkja þá lausn, enda myndi kvótaverðið og veðheimildir lækka hjá LÍÚ um leið.

Allar ræður stjórnarliða voru byggðar á raunsæi, og lýstu vilja til að finna lausn á erfiðleikum okkar.

Sumar ræður minnihlutans voru hátíðarræður en ekki pólitík, og þær sem fjölluðu um pólitík inni héldu hvað ætti ekki að gera, en engar lausnir.

Niðurstaðan er: Þetta stjórnarmynstur verður að halda út kjörtímabil.

Eina stjórnarmynstrið sem er í augsýn

Icesave-málið og Ögmundur.

Heyra mátti á Ögmundi Jónassyni fráfarandi heilbrigðisráðherra í Kastljósinu í gærkvöld, að hann hafi fallið fyrir fölskum vilja  stjórnarandstöðunnar að leysa Icesave-málið. Það er deginum ljósara að þingmenn Sjálfstæðisflokksins lögðu allt kapp á að tefja málið á Alþingi í sumar, og knúðu fram fyrirvara á samþykki ríkisábyrgðar, sem augljóslega yrðu ekki samþykktir af Hollendingum og Bretum.

Enda var það tilgangurinn að ríkistjórnin yrði að segja af sér í kjölfarið. Það sem undirstrikar þetta álit mitt er, að þingmenn flokksins sátu hjá við afgreiðslu málsins á þinginu, eftir að hafa sett mark sitt á frumvarpið í Fjárlaganefnd. Formaður Sjálfstæðisflokksins lýsti því yfir að þeir sætu hjá vegna þess að þetta væri alfarið mál ríkistjórnarinnar að leysa. Hún á að taka hann á orðinu og semja við Hollendinga og Breta um viðeigandi lausn á málinu án samráðs við sjálfstæðismenn, og hraða því samkomulagi í gegnum þingið með meirihlutavaldi stjórnarflokkanna. Sjálfstæðisflokkurinn málaði sig út í horn með hjásetu sinni og ummælum formannsins.

 Framsóknarflokkurinn virðist eiga erfitt með að hætta elta Sjálfstæðisflokkinn í því að reyna fella ríkistjórnina, og er því ekki samráðshæfur í Icesave-málinu.

 

Icesave-athugasemdir víðtækari en fram hefur komið

Á aðbúnaður aldraða að vera lakari en afbrotamanna ?

Ekki þykir tiltökumál að hrúga saman öldruðum í eitt herbergi, sjaldan færri en tveir saman og allt upp í fjóra. Á sama tíma hafa fangelsisyfirvöld áhyggjur af því, að tveir afbrotamenn þurfi að gista saman í klefa.

Stjórnvöld mættu forgangsraða þessum málum upp á nýtt, og tryggja öldruðum nægjanlegt hjúkrunarrými, þannig að hver einstaklingur hafi sitt herbergi, nema þegar um hjón er að ræða. Frekar mætti troða afbrotamönnum inn í það rými sem fyrir er í landinu, og láta það vera hluta af refsingunni.

Það á ekki að vera refsivert að vera gamall og sjúkur.

Tíu starfsmönnum sagt upp

Stærsta ólán þjóðarinnar.

Það var ömurlegt að hlusta á Jón Bjarnason sjávarútvegsráðherra í kastljósinu í kvöld, draga úr stefnu stjórnarinnar varðandi innköllun kvótans, sem er þó ekki nema hænuskref til 20 ára. Nefndin sem hann skipaði og vitnaði til, getur aldrei komið með tillögur sem öll þjóðin getur sætt sig við. Þar innandyra eru útvegsmenn sem ekki koma til með að sætta sig við breytingar í þá veru að þeir myssi kvótann og réttinn til að braska með hann. Stór hluti þjóðarinnar getur heldur ekki sætt sig við að þeir haldi þeim rétti.

 

Stórasta ólán þjóðarinnar virðist ætla verða það, að í stól sjávarútvegsráðherra setist aldrei maður sem hefur kjark til að leiðrétta þau hræðilegu mistök sem gerð voru í sjávarútvegi fyrir aldarfjórðungi síðan. Einkum og sér í lagi, þegar útvegsmönnum var leift að leigja, selja og veðsetja kvótann.

 

Ef til vill er þetta klókindi hjá Jóni, hann veit sem er að kvótaandstæðingar munu ekki greiða atkvæði með inngöngu í Efnahagsbandalagið með óbreytt fiskveiðistjórnunarkerfi. En eins og allir vita er hann á móti inngöngu í það þjóðarbandalag.

 

Ég sé ekki fram á annað enn að kvótaandstæðingar í öllum flokkum verði að bindast samtökum og berjast gegn þessu óréttláta kerfi mannréttindabrota með kjafti og klóm.

 

Nýjar hugmyndir við innköllun á kvóta

 

http://bjarnigestsson.blog.is/blog/bjarnigestsson/entry/94819

Ríkisábyrgð á Iceseve eftir 2024 ef með þarf.

Annað hvort tökum við sem þjóð ábyrgð á greiðslu lána vegna Iceseve eða ekki. Það var í upphafi vitleysa að takmarka ríkisábyrgðina við árið 2024 þegar lánin eiga að vera uppgreidd. Ef okkur tekst ekki að greiða upp lánin á þeim tíma, verður ekki komist hjá því að semja um framlengingu, og þá verður krafist ríkisábyrgðar á eftirstöðvum lánanna, eða lætur íhald og framsókn sér detta annað í hug.

Nei, þeir vita betur, allt  fyrirvara klúður þeirra hefur fyrst og fremst snúist um að tefja nauðsynleg störf ríkistjórnarinnar,  og skapa skilyrði fyrir því að koma henni frá. Þeim væri nær að  taka ábyrgð á,  að hafa komið þjóðinni í þessi vandræði með einkavæðingu Landsbankans, og reka heiðarlega stjórnarandstöðu á Alþingi.

Ríkisábyrgð tekur ekki gildi

Nýjar hugmyndir við innköllun á kvóta

Eins og  oft hefur komið fram er Evrópusambandið að endurskoða fiskveiðistefnu sína og lítur mjög til Íslands í þeim efnum. Þess vegna er nauðsynlegt að ný fiskveiðilöggjöf verði komin á hér, eða í það minnsta stefnumarkandi ákvörðun um breytingar, áður en samningaviðræður um aðild hefjast við ESB. Það er gjörsamlega ófært að ganga til samninga með núverandi kvótakerfi og eiga það á hættu að eftir því verði farið innan sambandsins. Kerfi sem er byggt upp á spillingu og mannréttindabrotum.

 

Þar sem ég hef ekki verið hlynntur núverandi hugmyndum um  innköllun á kvótanum og tel hana taka of langan tíma, hef ég velt fyrir mér hvernig best væri að framkvæma afhendingu á þessari auðlind til þjóðarinnar. Ég hef komist að eftirfarandi niðurstöðu:

 

1. Loka kvótakerfinu með þeirri úthlutun sem gerð var 1.sept. s.l., þannig að þeir sem fengu úthlutun haldi  þeim kvóta næstu 10 árin (helst 5 ár).

 

2. Banna framsal.

 

3.  Stofna Auðlindasjóð.

 

4. Ef útgerð hættir á tímabilinu, yrði hún látin skila kvótanum inn í Auðlindasjóð án endurgjalds.

 

5. Þegar stjórnvöld ákveða að auka veiðar og bæta við kvótann, verði sú aukning afhent Auðlindasjóði til útleigu.

 

6. Þær útgerðir sem njóta þeirra fríðinda að halda úthlutuðum kvóta, fengju að leigja sín á milli til að auðvelda tegundartilfærslu, en ekki að leigja af Auðlindasjóði nema því aðeins að heildar kvótinn yrði tvöfaldaður.

 

7. Leigugjald 10 - 15% af aflaverðmæti verði haldið eftir hjá fiskmarkaði eða fiskkaupanda, og þeim gert skylt að skila gjaldinu inn til Auðlindasjóðs.

 

8. Allur fiskur verði látinn fara í gegnum fiskmarkað, svo raunvirði fáist fyrir aflann hverju sinni.

 

Með þessu yrði þjóðin farin að njóta arðs af þessari auðlind sinni að fullu eftir 10 ár (helst 5 ár) og að hluta innan þess tíma, ef unnt reynist að auka veiðar á tímabilinu, og nýir aðilar sem vilja gera út komast að. Mannréttindabrot heyra sögunni til.

 

Þar sem ég hef skipt um skoðun varðandi endurgjald til viðkomandi kvótahafa þegar hann skilar honum inn til Auðlindasjóðs vil ég benda á eftirfarandi:

Þegar kvótahafar fóru að versla með kvótann sín á milli, áttu þeir sem keyptu að gera sér grein fyrir því, að þeir voru að kaupa réttindi en ekki  eign. Þeim réttindum var úthlutað endurgjaldslaust á sínum tíma til  bráðabirgða, og gátu verið innkölluð hvenær sem er. Ef endurgjald á að koma til verða þeir sem keyptu, að skoða rétt sinn gagnvart þeim sem seldu.

 

Að lokum:  Við eigum ekki að ganga inn í Evrópusambandið með núverandi kvótakerfi.

 

 

 

 

Sjómannaafsláttur? Ríkistryggður lífeyrissjóður?

Ég hef lítið fylgst með bloggheiminum og fréttum undanfarið, en heyrði minnst á afnám sjómannaafsláttar í RÚV nýlega. Það er ekkert nýtt að umræður um tilvist skattaafsláttar til sjómanna komi upp á borðið með reglulegu millibili þau 50 ár sem sá samningur við sjómenn hefur verið í gildi. Ástæðan fyrir sjómannafslættinum á sínum tíma, var að erfitt var orðið að manna fiskiskipaflotan. Menn vildu frekar vinna í landi, en leggja á sig erfiði, vosbúð og lífshættu sem fylgdi sjómennskunni, ásamt lítið meiri tekjum en í landi.

 

Auðvitað hefur aðbúnaður sjómanna batnað, tæknin létt störfin og aukið tekjurnar, að því marki sem kvótinn leifir. Engu að síður er það réttlætanlegt að sjómenn haldi þessum afslætti, því enn er sjómennskan lífshættulegt starf, þó slysum á sjó hafi sem betur fer fækkað verulega, en þau verða alltaf fyrir hendi. Ég vil líka benda á hversu ótrygg atvinna sjómennskan er í dag vegna kvótakerfisins.

 

Ein eru þau fríðindi sem stór hópur launþega hefur, og aldrei kemur til álita að afnema þegar rætt er um að auka tekjur ríkisjóðs, en það er ríkisábyrgð á Lífeyrissjóði opinberra starfsmanna. Ef til vill er það vegna þess að ráðherrar, þingmenn, fréttamenn og aðrir áhrifavaldar í íslensku samfélagi hafa þar hagsmuna að gæta.

 

Í lögum um Lífeyrissjóð opinberra starfsmanna segir í 13. grein öðrum kafla A-deildar:

 

'' Leiði tryggingafræðileg athugun í ljós að iðgjald sjóðfélaga til sjóðsins ásamt mótframlagi atvinnurekenda dugi ekki til greiðslu á skuldbindingum sjóðsins skal stjórn sjóðsins hækka framlag launagreiðenda í samræmi viða niðurstöðu athugunarinnar. Við ákvörðun á greiðslum launagreiðenda umfram 8% af launum sjóðfélaga ráði það sjónarmið að hrein eign A-deildar lífeyrissjóðsins til greiðslu lífeyris ásamt núvirði framtíðariðgjalda til A-deildarinnar séu á hverjum tíma jafnhá núvirði væntanlegs lífeyris vegna þeirra greiddra iðgjalda og framtíðariðgjalda. Áætlun um framtíðariðgjöld og væntanlegan lífeyri  skal miða við sjóðfélaga á þeim tíma sem tryggingafræðileg athugun tekur til.

 

Iðgjald launagreiðenda skv. 4. mgr. skal endurskoða árlega og skal ákvörðun um hækkun þess eða lækkun liggja fyrir eigi síðar en 1. október fyrir komandi almanaksár.''

 

Í 32. grein þriðja kafla B-deildar lífeyrissjóðsins segir:

 

''Ríkissjóður ábyrgist greiðslu lífeyris samkvæmt lögum þessum og greiðist hann með 1/12 árslífeyris fyrirfram í hverjum mánuði.''

 

Eins og fram kemur hér að ofan ber stjórn Lífeyrissjóðs opinberra starfsmanna að ákveða fyrir 1. október n.k. hvert mótframlag ríkisins fyrir hvern sjóðfélaga í A-deild á að vera fyrir árið 2010. Fram kom hjá Pétri Blöndal alþingismanni í ræðu á ný liðnu þingi að hann reiknaði með að mótframlagið færi í 13,5 - 14% í stað 8% sem almennt er. 

 

Ríkisábyrgð á Lífeyrissjóði opinberra starfsmanna mun hafa orði til vegna þess, að opinbert starfsfólk hafði ekki verkfallsrétt, en nú er sá réttur fengin fyrir  mörgum árum síðan.

 

Vonandi verður ekki þörf á að hrófla við þessum réttindum, eða sjómannaafslættinum og að í framtíðinni verði einn ríkistryggður lífeyrissjóður fyrir alla landsmenn.

 

Grásleppan seld til Kína

.Þetta er ánægjuleg frétt og vonandi um að ræða framtíðar markað. Sjálfur stundaði ég grásleppuveiðar mörg sumur á árum áður. Alltaf þótti manni blóðugt að henda skrokknum í sjóinn aftur eftir slægingu. Reyndar gátum við á tímabili landað henni í bræðslu og gerðum það með glöðu geði, þrátt fyrir lélegt verð.

Gaman væri að vita í hverju breytingin er fólgin við að kvið skera  sleppuna. Venjulega tók maður í sporð hennar og risti niður kviðin sinn hvorum megin og lét hrognin velta ofan í tunnuna.

Gaman væri líka að vita hvernig Kínverjarnir matreiða fiskinn. Hér á landi hefur grásleppan ýmist verið söltuð eða sigin. Sumir hengdu hana upp í heilu lagi með hvelju, aðrir rifu hveljuna af og hengdu hana þannig upp, og enn aðrir(þar á meðal ég) klufu hana eftir hrygnum og kúluðu og hengdu upp með hveljunni. Hvort sem hún er söltuð eða sigin er hún herra manns matur.

Á þennan hátt var smá brot af grásleppuskrokknum nýttur til manneldis innan lands. Vonandi er hann orðinn útflutningsvara, og sjómenn bregðist vel við að koma með hann að landi.

 

Grásleppan seld til Kína

Pólutísk skemmdaverk.

Ríkisútvarpið fjallaði í morgun um skrif varaformanns fjárlaganefndar á heimasíðu hans frá því í gær. RÚV hefur eftir honum að ætlun stjórnarandstöðunnar sé eingöngu að fella ríkistjórnina en ekki að finna lausn á Icesave-málinu. Og að hann tali um pólitískt skemmdaverk í því sambandi.

Hann heldur áfram og segir að það leynist engum að þingliði stjórnarandstöðunnar sé skemmt vegna þeirra erfiðleika sem Vinstri græn eigi í málinu. Það sé hinsvegar fásinna að ætla að stjórnarandstaðan muni koma að eða liðka fyrir lausn þess. Ætlun þess safnaðar sé eingöngu að fella ríkistjórnina, reka fleyg í raðir stjórnaflokkanna og vinna pólitískt skemmdarverk gegn sinni eigin þjóð. Markmið sjálfstæðis-og framsóknarmanna sé að hreiðra um sig á ný í stjórnarráðinu og þeir beiti öllum brögðum til að ná því marki.

Þetta eru orð að sönnu. Í bloggi mínu 30. júlí s.l. bendi ég á þetta sama, að markmið stjórnarandstöðunnar sé fyrst og fremst að fella ríkistjórnina. Og að höfuð flokkarnir í stjórnarandstöðunni (þ.e.s. Framsókn og Sjálfstæðisflokkur) hafi verið hættulegir þjóðinni í ríkistjórn og halda því áfram í stjórnarandstöðu.

Haft var eftir formanni fjárlaganefndar í hádegisfréttum útvarps að beðið væri eftir tillögum frá stjórnarandstöðunni, sem virðist bíða eftir hinu sama frá stjórnarliðinu.  Það er aðdáunarverð þolinmæði sem hann er búin að sýna stjórnarandstöðunni og þeim stjórnarliðum sem hafa lýst andstöðu sinni á samningnum, en nú er mál að linni. Ef frumvarpið um ríkisábyrgðina verður fellt í þinginu og samningurinn þar með, taka þeir flokkar við málinu sem rétt er að hreinsi upp sinn eigin skít.

Ekkert í umræðunni um þetta mál hefur sannfært mig um að við sem þjóð getum komist hjá því að borga, eða réttara sagt tekið þátt í að skila innstæðueigendum Icesave-reikningunum sparifé sínu. Ótrúlegt er að einhver dómstóll hvar sem er í heiminum geti dæmt okkur í vil. Það er ekki af ástæðulausu sem vinaþjóðir okkar vilji að við gerum upp þetta mál, enda hægt að flokka þessa skuld sem þýfi, og að við endurheimtum ekki traust þeirra nema með því að ábyrgjast skil á því.

Ég sé fyrir mér að þegar eignir Landsbankans hafa skilað sér, og ljóst verður hve mikið fellur á ríkissjóð,-þ.e.s. ef samningurinn yrði samþykktur,- að þá yrði samið við lífeyrissjóðina og aðra þá sem tiltækir verða, að kaupa ríkisskuldabréf til jafnmargra ára og ríkisjóður þyrfti á að halda til að skerða sem minnst lífskjör í landinu. Þessi ríkisskuldabréf yrðu að vera verðtryggð og með 5-6% vöxtum til að teljast góð fjárfesting og mættu þess vegna taka ríkisjóð 30-40 ár að greiða þau upp.