Trillukarlar brosa breitt.

Strandveiðarnar fara vel af stað og trillukarlarnir brosa breitt. Líf færist yfir hafnir landsins. Atvinna eykst og þjóðartekjur um leið. Nógur fiskur og menn eiga í vandræðum með að stilla sig af með 800 kílóin. Rifa er komin á spillt fiskveiðistjórnunarkerfi. Allt eins og best verður á kosið.

22 tonn af þorski á fyrsta degi

Athugasemdir

[Bernharð Hjaltalín, 30.6.2009 kl. 02:36]

Sæll Bjarni, ég held að fleiri en trillukarlar brosi nú allan hringinn, nú þarf að borga fyrir icesave

Davíð,Geir, Finnur, Ingibjörg, og fl.meiga skammast sín, við komum okkur uppúr torfhúsunum

með sjósókn og mikillri vinnu, góður áratugur hefur glatast af mannavöldum, ekki aðstoðaði

Einar Kristinn, verst er með frjálslyndaflokkinn að hann lifði ekki af til að sjá drauminn rætast.

[jóhann (IP-tala skráð) 30.6.2009 kl. 02:57]

Það er helvíti gott hjá Steingrími að vera á móti framsali á kóta en verlauna svo menn sem eru búnir að selja kótann nú geta þeir farið að róa aftur alveg stórkostuleg heimska lýsir Steingrími vel hvað hann er tvifaldur í roðinnu.

[Bjarni Líndal Gestsson, 30.6.2009 kl. 15:53]

Sæll Benni.  Alla okkar starfsæfi hafa launahækkanir verið af okkur teknar með gengisfellingu. Lögum beitt til að hafa af okkur umsaminn hlut hjá útgerðinni. Er Icesave glæpurinn nokkuð verri? Gamalt verkafólk og sjómenn eru í þjálfun.

Sæll Jóhann. Kvótakerfið er í eðli sínu glæpur frá upphafi. Þeir sem ekki voru búnir að selja geta enn selt, og látið duga að draga 800 kíló af fiski á dag 5 daga á viku í þessa 2 mánuði. En þeir fá ekki kvóta að nýju út á það, sem betur fer.

[Jónas Finnbogason (IP-tala skráð) 6.7.2009 kl. 19:27]

Þetta er bara flott.það geta allir veitt en bátar sem eru með kvóta geta ekki veitt hann fyrr en 1 sept.

[jonas finnbogason (IP-tala skráð) 7.7.2009 kl. 03:12]

Eftirfarandi grein eftir Örn Pálsson birtist í Fiskifréttum 2. júlí:

„Alþingi hefur samþykkt breytingar á lögum um stjórn fiskveiða sem heimila strandveiðar. Strandveiðar eru hafnar og allt stefnir í að um þrjú hundruð bátar muni taka þátt í veiðunum. Til skiptanna eru 3.955 tonn af þorski sem skiptast á fjögur landsvæði. Þar er aflanum deilt á þrjá síðustu mánuði fiskveiðiársins.

Allir bátar sem hafa gilt haffæriskírteini geta fengið úthlutað strandveiðileyfi og stundað veiðar með að hámarki fjórum handfærarúllum. Afli í hverri veiðiferð, sem ekki má standa lengur en 14 klukkustundir, skal vera að hámarki 800 kg. 

 

LS fagnar strandveiðum

Skiptar skoðanir hafa verið um hið nýja veiðikerfi. Landssamband smábátaeigenda er einu hagsmunasamtökin í sjávarútvegi sem lýst hafa ánægju sinni með það. LS hefur frá stofnun  samtakanna hvatt til frjálsra handfæraveiða og sér nú eitt af baráttumálum sínum rætast. 

Það er sannfæring mín að þessi breyting á lögum um stjórn fiskveiða verði til þess að viðhorf í garð sjávarútvegsins verði jákvæðara. Starfsfriður sem nánast engin hefur verið undanfarin misseri verður nú meiri og atvinnuöryggi betur tryggt. 

Með strandveiðum er komið til móts við háværar óánægjuraddir sem sjaldnast hafa hljómað af sanngirni í garð sjávarútvegsins. Almenningur er fylgjandi strandveiðum og lítur á þær sem nauðsynlegan þátt í frelsi til þess að nýta auðlindina. Hann er fylgjandi takmörkunum á veiðunum, en sér að með strandveiðum er verið að gefa öllum tækifæri til að stunda fiskveiðar og hafa af þeim tekjur.

Innköllun kvótans

Mjög hefur verið vegið að sjávarútveginum á undanförnum mánuðum.   Meirihluti þjóðarinnar hefur verið og er fylgjandi því að veiðiheimildir verði innkallaðar og þar með að atvinnuréttur þeirra sem nýtt hafa auðlindina verði skertur.  Starfsumhverfið sem nú er mjög viðkvæmt yrði laskað enn meir og hætt við að mörgum yrði það ofviða.  Umræðan hefur oft á tíðum ekki náð háum hæðum, heldur einkennst af orðaforða sem á skylt við bölv og ragn í garð þeirra sem staðið hafa öll fárviðri af sér.  Veðrabrigðin hafa m.a. lýst sér í eftirfarandi þáttum: Stórauknum tilkostnað svo sem til eflingar eftirlitsiðnaðinum, skertum veiðiheimildum í þorski, lágu afurðaverði, olíuverði sem nálgast hefur fimmtung af aflaverðmæti einstakra útgerðarflokka, himinháu verði á veiðirétti og síðast en ekki síst greiðslu til þjóðarinnar fyrir úthlutaðar veiðiheimildir - veiðigjald. 

Hækkun veiðigjalds í stað fyrningar

Hagsmunasamtök í sjávarútvegi sem tjáð hafa sig um fyrningarleið ríkisstjórnarflokkanna hafa öll lýst andstöðu við hana. Færð hafa verið sterk rök gegn henni sem skilað hefur góðum árangri. Það má hins vegar ekki slaka neitt á í þessum efnum, heldur verður að nota hvert tækifæri sem býðst til að upplýsa um stöðu sjávarútvegsins og mikilvægi hans fyrir þjóðina.

Auk strandveiða tel ég að sjávarútvegurinn geti stuðlað að aukinni sátt meðal þjóðarinnar um stjórn fiskveiða með því að bjóða hækkun á veiðigjaldi. Minnt skal á að veiðigjaldi var komið á til að ná sátt um sjávarútveginn. Í auðlindanefnd var tekist á um tvær leiðir til að ná því marki. Annars vegar innköllun aflaheimilda og hins vegar veiðigjaldi. Niðurstaðan varð sú að útgerðin myndi greiða gjald fyrir aðgang að sameiginlegri auðlind allra landsmanna, nytjastofnum á Íslandsmiðum. Gjaldinu var komið á og tekur upphæð þess mið af afkomu útgerðarinnar.

 

Aðrir greiða ekki auðlindagjald

Í þau fjögur ár sem veiðigjaldið hefur verið innheimt hefur það skilað þjóðinni 2,4 milljörðum á verðgildi hvers árs. Ágætt er að rifja þetta hér upp og einnig gott að minna á að ekkert bólar á gjaldtöku fyrir afnot annarra auðlinda.  Sjávarútvegurinn er eina atvinnugreinin sem greiðir þjóðinni fyrir afnot af náttúruauðlindum hennar. Það þarf því engan að undra þótt atvinnugreinin bregðist hart við þegar það sem samþykkt var til sátta skuli nú gleymt og grafið og rykið dustað af því sem hafnað var.

Á málþingi í Vestmannaeyjum sem haldið var 4. júní sl. hvatti ég til að annar liður sáttarinnar um sjávarútveginn væri sá að í stað fyrningarleiðar kæmi hækkun á veiðigjaldi sem tæki, eins og eðlilegt getur talist, mið af afkomu atvinnuvegarins.

Höfundur er framkvæmdastjóri Landssambands smábátaeigenda.