Spurt er..........

ef ákveðið verður að fara samningsleiðina við stjórn fiskveiða, hvort samningurinn verði staðlaður fyrir allar útgerðir, að undanskyldu aflamarki?   

 

Verður heimilt að framselja samninginn til annarra útgerða; með leigu eða sölu (kvótabrask)?

 

Verður samningstíminn  breytilegur,en að hámarki 10 - 15 ár?

 

Verða aflaheimildir í samningnum skráðar á skip eða viðkomandi útgerðarfyrirtæki eða einstakling?

(Skiptir máli þegar viðkomandi veiðiskip er veðsett).

 

Þegar veiðiheimildir verða auknar, munu samningshafar njóta forgangs á aukningunni, eða verður hún notuð til nýliðunar að hluta eða öllu leiti?

 

Nú hættir útgerð starfssemi og þar með veiðum, hvað verður um aflaheimildir samningsins, renna þær inn til ríkisins (Auðlindasjóð ?), eða seljast með skipinu?

 

Verða byggðarsjónarmiða gætt í þessu samkomulagskvótakerfi?

 

Svörin við þessum spurningum geta skipt sköpum um hvort þjóðarsátt næstum samningsleiðina.

 

 

    

Skötuselur og þjóðarhagur.

Skötuselur er skaðræðisskepna, hann er minkurinn í lífríki sjávar, og ætti að útrýmast eða í það minnsta að halda stofninum í eins miklu lámarki og hægt er. LÍÚ-liðið sem elskar þessa skepnu svo heitt, að þeir eru tilbúnir til að koll sigla þjóðarskútunni með því að segja sig frá stöðuleikasáttmálanum og efna til styrjaldar á vinnumarkaðnum vegna hugsanlegrar ofveiði á þessari skepnu, sem étur allt sem að kjafti kemur. Étur ekki bara ungfisk og hrognkelsi, heldur líka fullvaxin fisk , og er bæði ljótur, og ekki góður matfiskur.

Hvernig væri að þeir fengju félaga sína sem eru í fiskeldi til að sleppa góðum slatta af skötusel í kvíarnar til að sjá hvernig sambúðin gengi.

Raunveruleg ástæða þess að LÍÚar eru með uppsteyt, er ætlun stjórnvalda að leigja umfram kvótann út í þágu þjóðarhags. Þeir vita að það er forveri þess sem koma skal við stjórnun fiskveiða. Þegar heimilt verður að veiða meira af öðrum fisktegundum en gert er í dag, á að sjálfsögðu að leigja þá heimild út af hálfu ríkisins(Auðlindarsjóður).

Rök manna fyrir því, að núverandi kvótahafar eigi að fá til sín viðbótina vegna skerðingar undanfarandi ára, er rugl. Eins og oft hefur verið nefnt eiga handhafar kvótans ekki óveiddan fisk í sjónum. Hvort sem menn hafa keypt kvóta eða leigt, voru þeir að greiða fyrir afnotarétt. Í raun breytist ekkert annað en, að þeir greiða gjaldið til ríkisins, og geta ekki veðsett það sem þeir ekki eiga.

„Snýst ekki um skötusel"

Prófkjör Sjálfstæðisflokksins á Ísafirði

Sjálfstæðismenn á Ísafirði ganga til prófkjörs í dag. Þó ég hafi óbeit á sérhagsmuna-og einkavæðingarstefnu flokksins, er mér ekki sama hverjir veljast í efstu sæti listans, og þar með í næstu bæjarstjórn. Vonandi í minnihluta samt.

Valið snýst um hið ágætasta fólk, en vonandi ber grasrótin í flokknum gæfu til þess að setja Gísla Halldór í efsta sætið og bæta þannig ímynd flokksins í sjávarútvegsmálum. Fráfarandi forustufólk flokksins í bæjarstjórn hafa lýst yfir stuðningi við kvótakerfið og varað við fyrningarleiðinni, sem er eins og að tilbiðja eldinn í brennandi húsi.

Kvótakerfið er búið að brenna helming aflaheimilda Ísafjrðarbæjar, úr 4% í 2% á landsvísu. Því þurfa ísfirðingar fólk í bæjarstjórn, sem hefur kjark til að berjast gegn einokun og sérhagsmunum í sjávarútvegi og lyfta bæjarfélaginu upp úr volæðinu, jafnvel með bæjarútgerð ef með þarf.

Aðför að íslenskum sjómönnum.

Sjómenn eru útverðir gjaldeyrisöflunar þjóðarinnar, en meiga sætt sig við aðför stjórnvalda. Nýustu dæmin eru afnám sjómannaafsláttar og skerðing á öryggi vegna slysa eða veikinda á hafi úti.

 

Sjómannaafslátturinn hefur verið kvatning fyrir menn til að stunda sjómannsstörf, og var settur á fyrir rúmri hálfri öld vegna þess að menn fengust ekki til að leggja á sig það erfiði og þær hættur sem fylgja starfinu.Þessi skattaafsláttur er löngu búinn að skapa sér hefð sem heiðurs laun til handa sjómönnum frá þjóðinni. 

 

Öryggi sjómanna hefur verið verulega skert vegna niðurskurðar á þyrluþjónustu Landhelgisgæslunar. Nýlegt dæmi mun vera um að neitað hafi verið að sækja veikan man um borð í skip á hafi úti, vegna skorts á þyrluáhöfn. Þetta er ekki líðandi og alvarlegra mál en þótt veikum manni í landi væri neitað um sjúkrabíl. Í landi eru ýmis ráð til að koma viðkomandi á sjúkrahús, en út á sjó er bara ein leið, að sigla í land sem getur tekið marga klukkutíma ef ekki sólarhringa.

 

Ergilegast er, að fyrsta vinstri stjórnin sem stofnuð hefur verið á lýðveldistímanum, skuli standa að ,og bera ábyrgð á þessum aðförum að sjómönnum. Við sem styðjum þessa ríkistjórn, og viljum öryggi og velferð okkar sjómanna sem mestan, getum ekki sætt okkur við svona forgangsröðun á sparnaði og niðurskurði vegna efnahagskreppunar.

Kvótaáróður utan Þings og innan.

Umræðan um sjávarútvegsmál á Alþingi hefur fært manni sannanir um að þingmenn Sjálfstæðisflokksins eru í bullandi hagsmunagæslu fyrir LÍÚ. Þeir taka hagsmuni útgerðamanna fram yfir hagsmuni þjóðarinnar. Hver á fætur öðrum koma þeir í ræðustól og fara með sama áróðursbullið og útvegsmenn gera í skipulagðri herferð sinni til að halda í einkarétt sinn á nýtingu auðlindar hafsins. Sá einkaréttur snýst ekki bara um veiðar, heldur sölu og leigu á eign þjóðarinnar. Ekki má gleyma því valdi sem þessi einkaréttur færir þeim. Ekki bara yfir leiguliðum sínum, heldur líka yfir sjómönnum og fiskverkafólki, sem fellst í því að geta (og hafa gert) hótað þessum aðilum að selja kvótann, eða flytja burt úr viðkomandi byggðalagi með fyrirtækin, ef þeir fá ekki öllu sínu framgengt. Svo ekki sé mynnst á  óeðlileg áhrif á bæjar-og sveitastjórnir.

 

Áróðursherferð LÍÚ er byggð upp á því,að störf sjómanna,  fiskverkunarfólks og störf sem útgerð og fiskvinnsla leiða af sér, séu í hættu vegna þess að taka eigi veiðiheimildir af útgerðinni. Með því láta þeir í veðri vaka að ekki verði dreginn fiskur úr sjó, ef kvótinn verður innkallaður. Í þessu fellst hótun, en þeir gleyma því, að sá sem gerir út er ekki númer eitt í greininni, heldur þeir sem sækja sjóinn og það verða alltaf til sjómenn, og því verður alltaf róið til fiskjar á Íslandi.

 

Forustumaður útvegsmanna var gestur morgunútvarpsins hjá Rúv. fyrir nokkru og sagði  eitthvað í þá veru að þegar tekjurnar eru teknar af útgerðinni endi það með ósköpum. Ekki spurðu þáttastjórnendur hvaða tekjur hann væri að tala um. Og slapp hann við að útskýra það. Ekki stendur til að taka af þeim tekjurnar af veiðum þótt kvótinn verði innkallaður. þannig að maðurinn hlýtur að vera tala um tekjur af  kvóta leigu. Getur það verið að þau útgerðarfyrirtæki sem sölsað hafa undir sig stórum hluta af heildar kvótanum og stjórna LÍÚ séu farnir að treysta á leiguliða sína til að halda útgerðinni gangandi. Eða hvað átti maðurinn við?

 

Það fellst mikil viska í orðtakinu að ´´með illu skal illt út reka´´því ættu stjórnvöld að innkalla allan kvótann strax 1. september n.k. í stað þess að gera það á 20 árum, og nota þau ár til að tryggja núverandi handhöfum kvótans veiðiheimild á því magni sem þeir hafa í dag, gegn vægu gjaldi í auðlindasjóð. Tuttugu ára aðlögunar tími ætti að duga og vonandi komin skilyrði til að leggja hið illræmda kvótakerfi af eftir þann tíma.

 

 

 

 

KVÓTI.

Kommúnismi og fasismi eru hugtök sem eiga samleið með þeim stjórnarháttum sem orðið KVÓTI stendur fyrir. Annars vegar er hann notaður til að takmarka framleiðslu bænda vegna þess að markaðurinn er of lítill, það er að segja of fáir munnar til að éta afurðir þeirra. Hinsvegar er kvóti notaður til að draga úr nýtingu sjávarafla vegna þess að reiknimeistarar hafa reiknað það út að of lítið sé af fiski í sjónum. Í báðum tilvikum er kvótinn framseljanlegur. Hann er sem sagt verkfæri einokunar og brot á lýðræði.

 

Þeir sem styðja kvótakerfi kommúnismans tilheyra stjórnarháttum frjálshyggju, frelsi til athafna og frjálsa samkeppni á markaði. Sem hafa það á stefnuskrá að sá sem verður undir í samkeppni eigi að fara á hausinn og hætta starfssemi. Þeir styðja líka þann fasisma sem felst í því að einoka grundvallar atvinnugreinar landsins, landbúnað og sjávarútveg. Enginn fær að reka bú, eða útgerð nema hafa keypt kvóta af þeim sem einkaréttinn hafa.

 

Kvóti brýtur stjórnarskrá Íslands og mannréttindi. Hann á því engan rétt á sér í lýðræðisþjóðfélagi og á að leggjast af. Allir þeir sem hafa hug á því að gerast bændur eða útgerðamenn eiga að hafa rétt til þess. Því verður að finna aðra leið til að stýra framleiðslu getu þessara atvinnugreina.

Röng stefna vinstri flokka.

Það hefur alla tíð verið ergilegt að horfa upp á sjálfseyðingarhvöt vinstri flokkanna  þegar þeir hafa sest í ríkistjórn með Sjálfstæðisflokknum. Alþýðuflokkurinn var hluti af Viðreisnarstjórninni á sínum tíma og þurrkaðist nærri út af Þingi, átti aðeins einn kjörinn þingmann þegar yfir lauk. Ástæðan var hversu leiðitamur hann var Sjálfstæðisflokknum í 12 ár, og lét það viðgangast að stefna hans réði ferðinni. Tildæmis var árás á sjómannstéttina vinsæl hjá stjórninni, og sett voru lög þess efnis að tekið var 25% af óskiptum afla til að greiða kostnað útgerðanna vegna tækni nýunga við síldveiðar. Þessi aðferð rýrði hlut sjómanna verulega, og er enn við líði, nema nú greiða þeir hluta af olíukostnaði. Þá voru lög sett til að brjóta á bak aftur verkföll sjómanna, og gengisföll voru tíðar eftir pöntun frá fiskvinnslu og útgerð.

Framsóknarflokkurinn sem ég vil enn telja til vinstriflokkanna gerðist á sama hátt leiðitamur Sjálfstæðisflokknum í 18 ár, og gekkst algjörlega undir stefnu hans. Lét hafa sig í að gefa fáum útvöldum Íslendingum óveiddan fisk í sjónum, með því að koma á kvótakerfi í sjávarútvegi. Einkavæða bankanna og færa þá í hendur vildarvinum flokkanna, með þeim afleiðingum sem síðar urðu. Gera Íslendinga aðila að stríði með því að styðja innrás Breta og Bandaríkjamanna inn í Írak, sem reyndist vera gerð í skjóli upploginna saka.Ekki má gleyma rýrnandi kjör skjólstæðinga Tryggingastofnunar á valdatíma þeirra. Þetta verður að kallast sjálfseyðingarhvöt Framsóknar, eingöngu til að halda völum með því að þóknast samstarfsflokknum.

Fyrsta hreina vinstristjórnin á Íslandi lagði grunn að óvinsældum,- ekki með Icesave-samningunum því þeir eru ekki eins slæmir og menn vilja vera láta,- heldur með því að rýra kjör öryrkja og ellilífeyrisþega, og með því að afnema sjómannaafsláttinn. Þar er ekki um að ræða upphæðir sem koma til með að skipta sköpum fyrir endurreisn efnahagslífsins. En er brot á grundvallar stefnu flokkanna til velferða mála, og gæti orðið fyrsta frækornið til sjálfseyðingar þeirra, ef ekki verður brugðist við hið allra fyrsta, og snúið til baka í þessum málum og grundvallar stefnu mál vinstri stjórnmála í heiðri höfð.

Kvóti í hendi í dag,seldur á morgun í annað byggðalag.

Elliði Vignisson bæjarstjóri í Vestmannaeyjum, segir að aldrei í þúsund ára sögu byggðar í Eyjum hafi ríkt jafn mikil óvissa um afkomu íbúa þar og nú. Tilefni þessara orða er ákvörðun stjórnvalda að innkalla kvótann á 20 árum.

Það er meiri óvissa falin í kvótakerfinu. Ef allur kvóti yrði keyptur frá Vestmannaeyjum, hvernig færi þá fyrir Eyjum og því ágæta fólki sem þar býr. Óraunhæft segir einhver, en staðreyndin er sú, að þessi möguleiki er falinn í kerfinu. Myndu útgerðamenn í Eyjum standast ofur tilboð í kvótann, ef nógu fjárhagslega sterkir aðilar gerðu þeim tilboð. Engin hefur enn staðist að stinga milljörðum í vasann, þótt afleiðing þess sé hörmuleg fyrir byggðalagið. Engum er treystandi fyrir þessu fjöreggi þjóðarinnar, sem óveiddur fiskur er, nema þjóðinni sjálfri.

Aldrei ríkt eins mikil óvissa

Innköllun kvóta er ekki afnám veiðiheimildar.

Ólína Þorvarðardóttir og Friðrik Arngrímsson tókust á í Kastljósinu í kvöld um innköllun kvótans. Ólína stóð sig vel eins endranær. Henni tókst að upplýsa Friðrik um, að ekki ætti að taka af útgerðinni veiðiheimildirnar þótt kvótinn verði innkallaður. Friðrik lét sem þetta væru ný sannindi fyrir hann, en auðvitað veit hann betur. Aftur á móti hafa útvegsmenn notað það í áróðursskini, að með því að taka af þeim kvótann, sé verið að banna þeim að veiða. Auðvitað þarf heimildin til að veiða fisk ekki vera bundinn við, að útgerðin eigi svo og svo mikið af óveiddum fiski í sjónum, sem hún geti ráðstafað af vild, hvort sem er með sölu eða leigu. Þjóðin á þessa auðlind og á að  ákveða ráðstöfun hennar, hvort sem það yrði gert með nýju fiskveiðistjórnunarkerfi, útleigu á kvóta eða leifa frjálsar veiðar. Gott tilefni til þjóðaratkvæðagreiðslu.

 

 Ólína sagði að ef útvegsmenn framkvæmdu hótun sína að  sigla  í land og binda skipin við bryggju  væri það hryðjuverk. Hún taldi að stjórnvöld yrðu að bregðast við með því að úthluta öðrum veiðiheimildirnar, sem ekki hefðu kvóta í dag. Þetta er rétt hjá henni, nóg er af sjómönnum og skipum sem ekki hafa rétt til að veiða,  og geta sótt þetta lítilræði sem leyft er að veiða á þessu ári.

 

Það er svo annað mál að með hótun sinni sýnir LÍÚ óþjóðhollustu ,og að útvegsmenn innan þeirra raða er ekki treystandi fyrir auðlindinni. Enda hafa þeir braskað með hana, og gert íslenska útgerð stór skulduga  erlendis, veðsett kvótann og þar með fiskimiðin.

Bjarni Benediktsson afhjúpar vilja sinn.

Bjarni Benediktsson formaður Sjálfstæðisflokksins segir í viðtali við Reuters fréttastofuna að þjóðaratkvæðagreiðslan muni snúast um líf ríkistjórnarinnar. Þar höfum við það, hvert takmark Sjálfstæðisflokksins hefur verið allan tíman sem hann hefur þvælst fyrir ríkistjórninni í lausn Icesave-deilunnar. Hvað ætlar maðurinn að snúast í marga hringi í þessu máli. Greinilegt er að hann er í það minnsta orðinn snar ringlaður.

Í viðtali við sjónvarpið eftir fund Jóhönnu Sigurðardóttur með formönnum allra flokka, lýsti formaður Framsóknarflokksins því yfir, að breið samstaða milli flokkana í málinu kæmi ekki til greina, nema stjórnarflokkarnir lýstu því yfir að Icesave-samningurinn væri óásættanlegur. Eftir að hafa talað fyrir því, að nauðsynlegt væri að ná breiðri samstöðu, slær hann á útrétta sáttarhönd Jóhönnu. Það er fráleitt að ætlast til  afneitunar þessara flokka á samningi, sem þeir hafa undirritað og lýst yfir að séu ásættanlegir, og að lengra verði ekki komist.

Þessi hringlanda háttur formannsins segir manni að tilgangur Framsóknar hafi allan tímann verið sá sami og hjá Sjálfstæðisflokknum að nota Icesave-málið til að fella ríkistjórnina.

Bjarni: Snýst um líf ríkisstjórnarinnar