Þrjár pólitískar stefnur á Alþingi.

Ímyndunar pólitík hefur bæst við hægri og vinstri pólitík á Alþingi. Þessi nýja stefna virðist vera þverpólitísk, og ná inn í alla flokka á Alþingi. Hún felst í því, að ótrúlega margir þingmenn ímynda sér: Að við eigum ekki að borga Icesave-skaðann, ekki semja við Alþjóða gjaldeyrissjóðinn, ekki taka önnur lán erlendis, ekki nýta auðlindir okkar með því að virkja og veiða meiri fisk, ekki  reisa álver á Bakka og helst að stöðva uppbyggingu álversins í Helguvík, og hægt sé að reka þjóðarbúið með ferðaþjónustu.

Raunveruleikinn er aftur á móti sá, að við verðum að borga, semja, þiggja þau erlendu lán sem eru í boði, nýta allar okkar auðlindir, klára  álverin í Helguvík og Bakka og að fjölga ferðamönnum.

Vonandi er það ímyndun, en mér finnst eins og þessi nýja stefna í pólitík sé mest áberandi hjá alþingiskonum, svo ég tali ekki um hina ungu forustumenn Framsóknarflokksins.

Athugasemdir

[Finnur Bárðarson, 10.10.2009 kl. 17:16]

Þetta er sá kaldi veruleiki sem blasir við okkur sem sumir vilja ekki skilja.

[Sigurður Jón Hreinsson, 10.10.2009 kl. 23:24]

Sæll Bjarni.  Ertu ekki að gleyma einni stefnunni sem er til viðbótar þessum sem þú taldir upp?  Grýlu pólutíkinni.  Það er sú stefna sem segir að við Verðum að taka við lánum AGS, Icesave og öllum öðrum sem bjóðast.

Samt sem áður er það almennt viðurkennt að varagjaldeyrisforði sem ekki má nota, geti ekki virkað sem undirstaða fyrir gjaldeyri, af því að ekki má nota hann.  Samt er almennt viðurkennt að kerfishrun þjóðar í bankamálum kallar á óhefðbundin viðbrögð og þannig er td. bundið í lög í Frakklandi að kerfishrun aflétti skyldum ábyrgðarsjóðs banka.

Raunveruleikinn er sá að við verðum að taka sem minnst af lánum, eins lítið eins og við getum til að komast út úr þessari vitleysu.  OG við verðum að auka gjaldeyrissköpun, með eins litlum tilkostnaði og hægt er.  Í þeim efnum búum við vel, því að við eigum auðlind sem er tæplega hálfnýtt, fiskimiðin.

Tökum upp sóknarmark í hvelli og aukum þorskveiðar upp í 300 þúsund tonn.  Hvað væri það versta sem gæti gerst?  Þjóðargjaldþrot??  Erum við ekki á þeim tímamótum hvort eð er.

[Bjarni Líndal Gestsson, 11.10.2009 kl. 00:49]

Sælir báðir og takk fyrir innlitið.

Sigurður! það sem þú kallar Grýlu pólitík er blákaldur veruleikinn. Gjaldeyrisvarasjóður styrkir krónuna og dregur úr verðbólgu. Auðvitað er ekki gripið til hans nema í neyð. Hann er til þess m.a. að tryggja okkur fyrir því, að standa í skilum á erlendum lánum. Best er þó að þurfa ekki snerta við honum, því hann á að virka eins og varasjóður heimilis.

Tvennt getum við verið sammála um. Annað er, að við tökum sem minnst af lánum, enda er lánavilyrði ekki sama og tekið lán. Við tökum ekki nema það sem við þurfum, af því sem lofað er. Hitt er, að veiða meira, sem er lífsnauðsyn við þessar aðstæður.